۱۳۸۹ تیر ۲۰, یکشنبه

زندگی دیگران

زندگی دیگران نیست؛ زندگی خود ماست.ببین. بی صدا؛ آرام. قطره قطره اشک از گوشه ی چشمت بریزد. سر بخورد از روی گونه هایت بچکد.
ببین. دلت شاد باشد که روزی این دیوار هم خواهد ریخت. دیوار ترس و وحشتی که ساخته اند خواهد ریخت. آن روز، شاید روزی باشد که ما از شغل خود هم تبعید شده باشیم. آن روز، روزی است که آدم ها می توانند بی ترس بنویسند.
***
پ.ن: هزار هزار غصه و اشک و درد و دیدن فیلم. کارگردان می گفت که فیلم را ساخته ام تا کسی که می بیند امید بگیرد. خب؛ مخاطب ایرانی هنوز خیلی دور از امید است.

۱ نظر:

سپیده گفت...

زندگی دیگران شاهکار بود نه از جهت سینمایی از جهت القاء حس امید به آینده ی تمام شدنی هرگونه تعصب و دیکتاتوری.
موافقم با نظر شما