۱۳۸۸ دی ۲, چهارشنبه

زمانی برای بزرگ شدن

دیگر یاد گرفته ام. وقتی کسی از من می پرسد از کجا آمده ای می گویم از دانشگاه تهران. می گویم و سعی می کنم لیسانس را از شریف گرفته ام.
بچه های شریف نمی فهمند چه قدر منفور هستند. نه فقط در میان آدم های عادی که در بین باقی دانشجوها و اساتید هم. بس که فخر فروخته اند. بس که رتبه ی خوب کنکورشان را به رخ کشیده اند. بس که با المپیادی بودن شان باد انداخته اند در دماغ. بس که هی گفته اند «شریف». ازش می پرسند کجا می روی. لال می شود بگوید می روم دانشگاه، می روم یونی. باید  بگوید می روم «شریف». باید نشان دهد با بقیه فرق دارد. این طرف آب هم که می آیند فرق نمی کنند. باید پذیرش گرفتن در استنفورد را به رخ بکشند.
***
پ.ن: بیشتر نمی نویسم. در این زمان لعنتی نمی خواهم حرف یاس بخوانم. ببخش

هیچ نظری موجود نیست: